 | Աքվարիումային ձկներ. 1. մարգարտյա գուրամի, 2. դրոշանման թրակիր, 3. քնար մոլինեզիա, 4. կռվարար ձկնիկ, 5. սկալյարիա, 6. գուպպի, 7. սկավառակաձև պերկես, 8. սումատրայի բարբուս, 9. խատուտիկ լոքոյիկ, 10. նոտոբրանխիուս, 11. կարմիր նեոն, 12. ցիկլազոմա միկա |
Աքվարիումն անոթ է ջրային կենդանիների և բույսերի պահպանման, բազմացման ու ցուցադրման համար: Տնային աքվարիումները լինում են մետաղե հիմնակմախքով և ապակե պատերով կամ ամբողջովին ապակե, երբեմն՝ օրգանական ապակուց: Աքվարիումում ձկնիկներն իրենց պետք է նույնքան լավ զգան, որքան լճակում և գետակում: Ուստի նախապես ցանկալի է ծանոթանալ ձկներին աքվարիումում պահելու պայմաններին: Նախ հարկավոր է աքվարիումը լիքը լցնել ջրով և թողնել 2 օր, ապա ջուրը թափել և հատակին 5–6 սմ հաստությամբ գետային գորշ ավազ փռել: Այնուհետև աքվարիումում պետք է տնկել ջրաբույսեր (ցանկալի է ՀՀ ջրամբարներում ու գետերում տարածված տեսակներ, ինչպես նաև կենդանաբանական խանութից գնած` վալիսներիա, ջրասպար, նետատերև), որից հետո աքվարիումի 1/2 մասը զգուշորեն լցնել ջրով: Աքվարիումի մեջ պետք է գցել նաև լողացող բույսեր (ջրոսպ կամ ռիչիա): Որպեսզի տնկած բույսերն ամրանան, և ջուրը թափանցիկ դառնա, հարկավոր է մի քանի օր սպասել, ապա աքվարիումը բնակեցնել ձկներով: Հարկավոր է իմանալ նաև, թե ինչպիսի խխունջներ կարելի է գցել աքվարիումի մեջ (օրինակ` լճախխունջը կարող է փչացնել աքվարիումի մեջ եղած բույսերը): Երբ վերջապես աքվարիումը պատրաստ է, սկզբնական շրջանում հարկավոր է պահել սովորական փոքրիկ ծածաններ կամ նրանց մոտիկ ազգականների ոսկե ձկնիկներ և նրանց տարատեսակները՝ շղարշապոչեր, աստղադիտակներ, գիսավորներ: Այս ձկնիկներն իրենց լավ են զգում 20օC-ի պայմաններում: Նրանցով բնակեցված աքվարիումները չի կարելի դնել տաքացուցիչների, ջեռուցման մարտկոցների և վառարանների մոտ, իսկ տարվա ցուրտ եղանակներին պետք է լուսամուտից հեռու պահել: Երբ ջրի ջերմաստիճանը 14օC-ից նվազում է, ձկները կարող են հիվանդանալ ու սատկել: Աքվարիումին լավ հարմարվում են նաև տարաշխարհիկ ձկներ` թրակիրները, գուպպիները, բավղաձկները: Սրանք ջերմասեր են, ուստի անհրաժեշտ է, որ ջրի ջերմաստիճանը լինի 25օC-ին մոտ: Այդ ձկներով բնակեցված աքվարիումը տաքացնում են անդրադարձիչ ունեցող էլեկտրական լամպով, որը դրսից կախում են աքվարիումի պատին: Անհրաժեշտ է իմանալ, թե որ ձկանը ինչպես կերակրել. փոքր ծածանին, ոսկե ձկնիկին և նրա տարատեսակներին կերակրում են օրը մեկ անգամ, ավելի լավ է՝ կենդանի կերով՝ թրթուրներով, որդերով: Կարելի է տալ նաև մանր կտրատած մսի և լյարդի կտորներ, հացի փշրանք: Տարաշխարհիկ ձկներին կերակրում են թրթուրներով, ջրալվերով, կիկլոպներով՝ օրընդմեջ: Չոր կեր (չորացրած ջրալվեր ու կիկլոպներ) տալիս են կենդանի կեր չունենալու դեպքում: Չի կարելի չափից ավելի կերակրել ձկներին: Աքվարիումի ջուրը փոխելու համար նրա մի մասը լցնում են բանկայի մեջ և ձկներին տեղափոխում այնտեղ: Բանկայի մեջ նոր ջուր լցնել չի կարելի, քանի որ կարող է ջրի ջերմաստիճանն ընկնել, իսկ ձկները չեն սիրում ջրի ջերմաստիճանի տատանումները: Ձկներին տեղափոխելուց հետո հարկավոր է աքվարիումում մնացած հին ջուրը թափել, հատակին նստած տիղմը մաքրել, ապա նորից լցնել նախկին ջերմաստիճանի մաքուր ջուր և ձկներին վերադարձնել աքվարիում: Աքվարիումային ձկներից ամենատարածվածը ոսկե ձկնիկն է, որից Չինաստանում և Ճապոնիայում ստացել են գեղազարդիչ ձկների շատ տեսակներ: Ժամանակակից աքվարիումներում պահում են նաև մարգարտյա գուրամի, դրոշանման թրակիր, քնար մոլինեզիա, կռվարար ձկնիկ, սկալյարիա, սկավառակաձև պերկես, սումատրայի բարբուս, խատուտիկ լոքոյիկ, նոտոբրանխիուս, կարմիր նեոն, ցիկլազոմա միկա և այլ ձկնատեսակներ: Գիտական նպատակներով, ցուցադրումների համար օգտագործում են խոշոր աքվարիումներ` մեկուսացված ծովային հատվածներ, որտեղ պահվում են ծովերում և քաղցրահամ ջրերում ապրող կենդանական ու բուսական աշխարհների ներկայացուցիչներ: Ծովային խոշոր կենդանիների համար աքվարիումները սովորաբար տեղադրում են ծովափերին: Այսպիսի աքվարիումներ առաջինը ստեղծել են XIX դարի 2-րդ կեսին (Սևաստոպոլում՝ 1871-ին, Նեապոլում՝ 1872-ին): Ծովային որոշ աքվարիումներ կոչվում են օվկիանարիումներ: Ժամանակակից քաղցրահամ և ծովային աքվարիումներում ցուցադրման ու գիտական նպատակներով (կենդանիների վարքը և կենսակերպն ուսումնասիրելու համար) բազմացնում են խոշոր սաղմոնաձկներ, տափակաձկներ, շնաձկներ, կատվաձկներ և այլն: Վերջին շրջանում կենդանի ձուկ վաճառողները նույնպես վաճառքի կետերում պատրաստում են հատուկ աքվարիումներ:
|
